เสียงปลายสายโทรศัพท์จากบริษัททัวร์ : พรุ่งนี้ไกด์จะไปรับที่หน้าโรงแรมค่ะ ไกด์อาจจะมีอายุหน่อยนะคะ
เมื่อเจอตัวจริง
" ฮึๆๆ ถ้า 80 ปี ไม่น่าจะเรียกว่าหน่อยป่าววะ "
ปิงโกะ : คุณตาเป็นไกด์ตั้งแต่อายุเท่าไหร่คะ
ตานิด : หลังจากเกษียณราชการ ก็สอบไกด์ แล้วก็ทำมาเรื่อยๆ
ปิงโกะ : แล้วทำไมถึงมาทำล่ะค่ะ เกษียณก็น่าจะพักได้แล้ว
ตานิด : อาชีพนี้สนุกนะ ทำแล้วมีความสุข
ตานิดอายุ 80 กว่าๆ กับรถคู่ใจอายุ 50 กว่าๆ
ระหว่างทางที่คุณตาขับรถพาพวกเราเที่ยว
คุณตาจะเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ตลอดทาง
เรื่องที่เล่าไม่ได้เหมือนไกด์ทั่วไปที่แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว
แต่เป็นเรื่องราวเชียงใหม่ในแบบของคุณตา
ที่สวนกล้วยไม้
ไกด์คนอื่นๆจะถามเสมอว่า : มากับใครๆ
พวกเราก็จะตอบไปว่า : มากับตานิด
ทำให้รู้สึกอบอุ่นเหมือนเราเป็นลูกหลานของที่นี่
ตอนจะเล่นล่องแก่ง
ปิงโกะ : คุณตาๆๆ หนูพึ่งทำจมูกมาจะเล่นได้มั้ยค่ะ
คุณตา : .........(เงียบ)
จะลงน้ำจริงๆและ
ปิงโกะ : คุณตาๆๆ หนูพึ่งทำจมูกมาจะเล่นได้มั้ยค่ะ
คุณตาก็ยังเงียบ
เข้าใจว่าที่คุณตาเงียบ เพราะไม่รู้จะตาอะไร
"คุณตา ผมใส่แว่นต้องทำยังไงครับ" เพื่อนปิงโกะถาม
คุณตาเอาเชือกฟางสีแดงมามัดขาแว่นข้างหลังให้
เพื่อนอีกคนหันมาบอกว่า
"ปิง ดูจากการป้องกันแว่นแล้ว เมิงเล่นได้ 5555"
ลุย!!!
ล่องแพไม้ไผ่เสร็จ
คุณตา : เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อกันก่อนนะ แล้วเดี๋ยวมากินข้าวเหนียวมะม่วงนะ
กรุ๊ปอื่นๆไม่ได้มีข้าวเหนียวมะม่วง คุณตาเตรียมไว้ให้
ระหว่างทางกลับ
เป็นทางลงเขา สองข้างทางเป็นบ้านไม้ที่ผสมกับต้นไม้ดอกไม้
รถคุณตาไม่มีแอร์ ตลอดทางเราเปิดหน้าต่าง ดูพระอาทิตย์ค่อยๆลดตัวต่ำลงเรื่อยๆ พร้อมเสียงผิวปากเป็นเพลงของคุณตา
ถ้านั่งรถตู้คงไม่ได้สัมผัส
รถเสีย
คุณตา : ขอโทษนะๆๆ น้ำแห้งแน่ๆเลย เสียเวลากันเลย
พวกเรา : ไม่เป็นไรค่ะๆๆๆ ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ค่ะ เดี๋ยวก็หาแล้วละ
คุณตาลงไปที่หลังรถ หยิบเอาขนมเปี๊ยจากยามออกมาให้พวกเรา
"รองท้องก็ก่อนนะ"
ส่งที่โรงแรม
"ขอบคุณคุณตามากคะ"
จนถึงวันนี้
"วู่ๆๆๆ คิดถึงไกด์ที่ชื่อตานิดจัง"
>>>รักในสิ่งที่ทำ และทำในสิ่งที่รักของจริง
ติดตามเรื่องราวสนุกๆกับปิงโกะเพิ่มเติมได้ที่
www.facebook.com/PingkoTheSkeptical