"ถ้าคุณไร้มารยาทกับผม ผมก็จะไร้มารยาทกับคุณ"
ถ้าคิดแบบนี้... จะมีคนไร้มารยาทเพิ่มมาอีกคนทันที
ถ้ามีใครทำตัวไร้มารยาทกับเรา เราจำเป็นต้องมีมารยาทกับเขาด้วยหรอ ?
ผมมักเคยได้ยินคนพูดทำนองนี้มาเหมือนกัน อารมณ์ประมาณว่าถ้าถูกกระทำ ก็จะกระทำตอบ ซึ่งถ้าพูดตามตรง การที่เราจะเลือกแสดงมารยาทออกมาแบบไหนมันก็เป็นสิทธิ์ของแต่ละคน
แต่ถ้าถามในความคิดของผมว่าควรทำอย่างไร ผมเชื่อว่าความเป็นสุภาพบุรุษนั้นหมายถึงการที่เราตัดสินใจเลือกที่จะมีมารยาทแม้กระทั่งกับคนที่ทำตัวไร้มารยาท
ยกตัวอย่าง...
ถ้านายเอเดินเข้ามาหานายบีแล้วตะโกนด่านายบีแบบไม่ให้เกียรติกันในที่สาธารณะ แล้วนายบีก็ของขึ้นตะโกนด่ากลับไปอย่างรุนแรงเช่นกัน ถ้าคุณยืนมองอยู่ตรงนั้น คุณจะรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เห็นครับ? แน่นอนคุณคงรู้อยู่แก่ใจว่านายเอเป็นฝ่ายผิด แต่ในเมื่อคุณเห็นภาพตอนนายบีจัดหนักอยู่เหมือนกัน ความรู้สึกที่คุณมีต่อนายบีในเรื่องของความสุขุม มารยาท ภาพลักษณ์ ก็คงลดลงไปแน่นอนเช่นกัน
กลับกัน... ถ้านายบีรับมือกับสถานการณ์ด้วยความสุขุม ไม่สติแตกทำตัวไร้มารยาทตามนายเอ แต่เลือกที่จะใช้ปัญญาและมารยาทแทน ผมเชื่อว่าผู้คนที่มองดูเหตุการณ์จะบวกคะแนนความประทับใจให้กับนายบีมากขึ้นแน่ เพราะเขาแสดงให้เห็นถึงวุฒิภาวะทางอารมณ์ มารยาท และความเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่ปล่อยให้อารมณ์ของอีกฝ่ายมาทำลายความสุขุมของเขา
การที่เราคงไว้ซึ่งมารยาท ไม่ได้หมายความว่าเรายอมแพ้ไม่ตอบโต้นะครับ แต่เราใช้ปัญญาคลี่คลายปัญหาแบบสุภาพบุรุษ คงไว้ซึ่งความสุขุม ไม่ใช่ปล่อยความบ้าไร้สติออกมาให้คนอื่นได้เห็น ภาพมันไม่น่าดูหรอกครับ
คำว่า "มารยาท" เราอาจไม่ได้รับจากทุกคน
แต่เรามีไว้เพื่อจะ "ให้" กับทุกคน
ครับ.
กดติดตามกัน เพื่อรับเรื่องราวดีๆ